Leczenie zaćmy

Rozwija się powoli, ale nieubłaganie, a jej efektem może być nawet całkowita utrata zdolności widzenia. Jedną z metod leczenia może być operacyjne usunięcie zaćmy. W Beskidzkim Centrum Medycznym istnieje możliwość przeprowadzenia takiego zabiegu.

Istotą zaćmy, nazywanej również kataraktą, jest stopniowe odkładanie się złogów białkowych na soczewce oka - prowadzące do coraz większego jej zmętnienia i utraty przejrzystości. Objawy często są porównywane do patrzenia przez mgłę lub zaparowaną szybę.

Patogeneza zaćmy, czyli przyczyny rozwoju choroby, do dzisiaj nie zostały definitywnie i jednoznacznie ustalone. Powszechnie uważa się jednak, że duży wpływ mają tutaj uwarunkowania genetyczne w połączeniu z czynnikami zewnętrznymi. Do tych drugich zalicza się m.in. długą i intensywną ekspozycję na promienie słoneczne oraz mechaniczne urazy gałki ocznej. Rozwój zaćmy znacząco mogą przyśpieszyć niektóre choroby (np. cukrzyca i atopowe zapalenie skóry).

Wczesne objawy zaćmy, które powinny nas zaniepokoić to m.in.

• Zamglony obraz i pogorszenie ostrości widzenia - nie dające się skorygować okularami.
• Zwiększona wrażliwość na światło, w tym uczucie oślepiania w ciągu dnia oraz w nocy – przez reflektory samochodów.
• Zniekształcone lub podwójne widzenie przedmiotów, jak również problem z oceną odległości.
• Zaburzenia widzenia kolorów – barwy staje poszarzałe i wyblakłe.

Różne odmiany zaćmy w połączeniu z różną szerokością źrenicy i współistniejącymi innymi wadami wzroku sprawiają, że objawy u poszczególnych osób mogą się nieco różnić.

Diagnostyka choroby jest stosunkowo prosta i polega na ocenie przezierności soczewki. Zaawansowana katarakta widoczna jest gołym okiem. Źrenica oka zmienia kolor z czarnego na szaro-biały.

Operacja zaćmy 

Zabieg operacyjny zazwyczaj przeprowadza się wtedy, gdy stopień zaawansowania choroby utrudnia lub uniemożliwia pacjentowi codzienne funkcjonowanie.

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Pacjent przez cały czas zachowuje świadomość, kierując wzrok w różne strony, zgodnie z poleceniami chirurga.

Przez niewielkie nacięcie o szerokości 2-3 mm wprowadzana jest w rejon zabiegu głowica odpowiedniego urządzenia. Emituje ona ultradźwięki rozbijające zmętniałą soczewkę, której fragmenty są następnie zasysane na zewnątrz przez samą głowicę.

Po usunięciu naturalnej soczewki oka zastępuje się ją sztuczną. Jest ona wprowadzana przez istniejące nacięcie, a potem rozwijana i mocowana na tęczówce lub umieszczana w przedniej komorze oka. Jej ważną cechą jest biokompatybilność, co oznacza, że jest traktowana przez organizm jak własna tkanka.

Postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza, zwłaszcza w ciągu pierwszych siedmiu dni po zabiegu, ma kluczowe znaczenie dla zagojenia się rany operacyjnej i uniknięcia powikłań. Należy bezwzględnie pamiętać o regularnym stosowaniu odpowiednich kropli do oczu oraz ochronie operowanego oka przed zamoczeniem i podrażnieniami. Konieczne będzie również unikanie wysiłku fizycznego i podnoszenia ciężkich przedmiotów.

Ustabilizowanie się oka i przyzwyczajenie do nowej ostrości widzenia może potrwać kilka miesięcy.